Intro: Mijn reis als circulair ondernemer.

Waarom ik begon met het hergebruiken van kleding en stoffen.

In 2020 stond ik voor de zoveelste keer in de plaatselijke stoffenwinkel mij af te vragen hoe het toch kan dat er telkens weer zo veel nieuwe stoffen geproduceerd worden. Is het niet ongeveer hetzelfde als met fast fashion. Naar elke trend een winkel vol met nieuwe stoffen. Wat gebeurt er met de stof die wel geproduceerd en niet verkocht wordt. Ja, ik zie een spotgoedkoop uitverkoophoekje met trendstoffen van vorig seizoen, en de rest?  

De stoffen die niet verkopen, die worden gecategoriseerd in deadstock. Daar is inmiddels een levendige handel in en die is niet altijd even zuiver, maar dat is een ander verhaal en daar kom ik misschien in een later blog nog eens op terug.  In 2020 in de stoffenwinkel dus, ik werd er een beetje verdrietig van.  Is het niet zo dat we al omkomen in textiel? Beelden van stranden vol textiel schoten door mijn hoofd. Ik ben altijd een voorstander geweest van duurzaam en tweedehands. Heb eigenlijk altijd al veel tijd en liefde besteed aan het creeren van mijn eigen stijl. En los van die paar keer dat ik mijn kleding in de H&M kocht, heb ik niet echt een lelijke ecologische voetafdruk.  

Maar toch knaagde het aan mij en kreeg ik de behoefde om iets te gaan doen aan het textielprobleem. En daar, in die winkel nam ik mijn besluit. Ik keek nog eens rond en wist het. Ik ga mijn naaiatelier omzetten naar een circulair naaiatelier. Vanaf nu werk ik alleen nog maar met stoffen die al bestaan. Dat betekent dus dat ik nooit meer hier in de stoffenwinkel kom en mij verdrietig sta te voelen.   

Het moment van dit besluit kan ik mij nog levendig herinneren. Ik voelde een zucht van opluchting en tegelijkertijd een verliefde kriebel in mijn buik, want hoe spannend is het om alles om te gooien omdat je gevoel zegt dat het zo moet.  

De eerste berg jeans die ik verzamelde om te upcyclen, in het begin maakt ik vooral petten en tassen.

Hergebruiken was niet nieuw voor mij, oplages naaien wel.

Studio Mullland, mijn circulair naaiatelier was geboren. Ik ben naar de KVK gegaan en heb alles netjes laten vastleggen om meteen maar officieel te gaan.  

Circulair naaien en upcyclen van tweedehands kleding was niet nieuw voor mij. Ik kom zelf al sinds mijn 16e in kringloopwinkels.  Als ik iets leuks vond dat niet in mijn maat was, dan verstelde ik het kledingstuk zodat het wel paste. Verder heb ik jasjes en broeken geborduurd met klimop of roosjes. Tassen gemaakt en beschilderd, en zelfs mijn dochters eerste spijkerbroek was gemaakt van de mouwen van mijn partners denim shirt, die ik voor de gelegenheid mouwloos leuker vond.  

Wat nieuw voor mij is, is werk in oplagen maken, van hergebruikte stof. Tassen maken van oude jeans houdt in dat je uren aan het puzzelen en knippen bent om zo economisch mogelijk alle benodigde kleine patroondelen uit te knippen. Het zijn kleine patroondelen omdat je geen grote lappen stof tot je beschikking hebt. In plaats daarvan moet je het halen uit de pijpen van een broek. Het is een tijdrovende klus en voor iemand die graag snel werkt was dat wel even omschakelen. 

Mijn eerste logo en werkplek. Het begon aan een één bij twee werktafel en een oude naaimachine

Langzaamaan kreeg ik er meer plezier in, vooral toen ik merkte dat je met verschillende kleuren kunt gaan spelen, net zoals verf op een schilders doek. Ik kreeg er steeds meer handigheid in en werd ook sneller met werken. De resultaten van mijn werk waren mooi en toen ik het op de markt bracht begon ik ook meteen te verkopen.  

Heel fijn was dat, dat anderen mijn werk ook wisten te waarderen. Het smaakte naar meer. Ik wil meer, meer ontwerpen en stoffen (lees kleding, want dat is het) redden van de stranden in Ghana, Woestijn in Chili en redden van dat ze gebruikt worden als brandhout in arme koude landen.  

Gelukkig worden wereldwijd steeds meer mensen bewust van de charme van tweedehands kleding en het plezier van hergebruik.

Spelen met kleuren en printjes, links de geblokte rugzak en rechts de gestreepte halve maan tas.

Duurzame mode, doe je mee?

Stijlvol zijn hoeft niet ten koste van onze planeet te gaan. Dat is mijn overtuiging en mijn levenslange drive. Ik heb altijd complimenten gehad over mijn kleding. En toch kocht ik voor 80 % mijn spullen bij de kringloop en later ook wel via Marktplaats en nu Vinted. 

Het is altijd mijn manier geweest om te ontsnappen aan de modetrends die voor de grote meute bedoeld was. In de stad waar ik opgroeide werkte het zo. Dit seizoen is mosgroen in de mode en in alle winkels hangen alleen maar rekken vol met hetzelfde soort mosgroene kleding.  

In tweedehands kledingwinkels waren de rekken een ratjetoe van kledingstijlen door elkaar. Heerlijk om te doorzoeken naar dat ene pareltje. Je kunt je voorstellen dat je winkel beleving heel anders is. Soms vind je wat leuks, andere keren vind je niets. En dat is niet erg. Dat maakt het juist zo lekker speels. 

Fashionable, chique, sportief, streetstyle of welke stijl ook, je vindt het bij de kringloop, alleen duurt het soms wat langer voordat je een complete outfit bij elkaar gevonden hebt.  

Tegenwoordig vind je ook veel fast fashion in de tweedehands kledingwinkels. Fast fashion is allesbehalve duurzaam. Het is gemaakt om maar een paar keer te dragen. De kleding gaat snel stuk en de stoffen zijn vaak synthetisch. Gooi je zo'n kapot synthetisch kledingstuk weg dan duurt het meer dan tweehonderd (!!) jaar voordat het vergaan is. Ter vergelijking, een kledingstuk van 100% katoen heeft één tot vijf maanden nodig om af te breken. 

Gelukkig worden wereldwijd steeds meer mensen bewust van de charme van tweedehands kleding en het plezier van hergebruik. Alleen al in mijn stad Zwolle is het aantal tweedehands kledingwinkels in de laatste paar jaar verdrievoudigd. Heel mooi om te zien dat deze winkels kunnen bestaan omdat er ook klanten zijn die er hun garderobe kopen. Hiernaast komen ook steeds meer makers zoals ik, die bewust tweedehands stoffen en kleding gebruiken om nieuwe waar van te maken. Prachtig!

Zoals ik eerder al zei, ik niet echt een grote ecologische voetafdruk. Het gegeven dat ik andermans kledingmeuk gebruik om mooie nieuwe dingen van te maken die langer meegaan vind ik een prachtige uitdaging. Krijg ik daar ook voetprint aftrekpunten voor? Of werkt het niet zo?  

Waar ik heel benieuwd naar ben is hoe jij denkt over mode en duurzaamheid? Heb jij ook wereldverbeterende projecten op kleine schaal?

Dit kan bewust afval scheiden zijn, wat natuurlijk al een heel goed begin in. Wist je dat je kleding naar kringlopen of weggeefhoeken kunt brengen? Verder zijn er in Nederland kledingcontainers waar je ze kunt storten. Maar je zou bijvoorbeeld ook je kleding kunnen ruilen of doorverkopen. Bij mij in Zwolle zijn hiervoor diverse markten voor opgericht, zoals de Klerenzooimarkt of Kledingruilfeestje. Allemaal hebben we hetzelfde doel voor ogen en dat is om de hoeveelheid textielafval te verminderen. Ik hou ervan!

Laat je reactie achter, ik wil het echt graag weten. 

Hoe denk jij over mode en duurzaamheid?